Dis die klein dingetjies in die lewe...

My liefde vir jou is oneindig baie... is die woorde wat in my gedagtes opkom soos ek Marli sien grootword.  Dis ontmoontlik om te dink hoe mens een mensie so lief kan hê. Hoeveel te meer het God ons nie lief nie. As ouers het ons so klein bietjie van 'n idee. Hierdie klein mensie en als wat sy doen is vir ons so kostbaar. Ek wens ek kan al die mooi vir altyd onthou. Dus die begin van die "Blog". Ek wil al die mooi met ons familie en vriende deel.

Ek maak nou die Sondag vir ons heerlike pot hoender. Nader aan die aand begin ons weer honger word, en ek haal die oorskiet hoender uit die yskas uit om te verhit. Maar soos gewoonlik is daar nooit plek in ons kombuis om iets neer te sit nie, en ek sit die bak vir 'n oomblik op die voetstoel neer sodat ek gou die ander kos ook kan uithaal. Toe ek omdraai is die prentjie wat ek kry, Marli met die hele hoender in haar mond. Sy het self die glasbak se deksel opgelig en die hoender uit gehaal. Dit was 'n eerste. Sy geniet deesdae haar kossies so, is so lekker om haar te sien eet.

Ons het die Sondagoggend vir Marli ook bietjie strand toe gevat vir ontspanning voordat ek en Collin agter die rekenaars in moet spring en werk. Nou dat sy bietjie ouer en mobiel is, geniet sy die strand so. Hier is so paar fototjies van daai kosbare lyfie op die strand. Ma se "beach babe!".

Later die middag het ons vriende se dogtertjie Twaine gevra of sy en Marli so bietjie deur die sproeier kan hardloop en afkoel. (Natuurlik nog 'n foto geleentheid vir my). In die begin het Marli maar op Twaine se heup gesit, maar na so paar keer deur die sproeier het sy kans gesien om die water self aan te durf. 

Ek het net haar nat swembroekie uit getrek en dröe doekie aan gesit, toe sy op die bank klim en met my rekenaar wou speel. Een oomblik is sy nog wakker en maak kamstig of sy tik op die rekenaar, draai my rug en hang wasgoed weg en toe ek omdraai, sit sy vas aan die slaap op die bank. Weereens 'n eerste vir my.

Ek het vir haar 'n armbandjie gekoop wat ek eintlik vir haar met haar 1ste verjaardag wou gee, maar nie een kon kry nie. Een dag loop ek by 'n winkel in om vir my 'n horlosie te koop en hier in die glaskas vertoon die pragtige armbandjie. Collin het natuurlik net vir my gekyk of hy wou sê dit is onnodige geld wat ek uit gegee het, maar ek het 'n brein van my eie, as ek soek dan soek ek. Ek het gou haar naam op laat graveer en siedaar... lyk dit nie te dierbaar op daai klein armpie nie.

En hier is maar net 'n paar fototjes van my prinsessie met haar hare wat al so lank geword het dat ek gemaklik 'n bokstertjie kan maak.